Wyspiarskie życie

Nowa Zelandia to kraina wysp. Jest tych wysp w sumie ok 600 ale nie martwcie się, większość z nich jest bezludna i stosunkowo niewielka. 

Dwie główne wyspy, gdzie rozgrywa się cała akcja to Wyspa Północna i Wyspa Południowa. 

Wyspa Północna zwie się po maorysku Te Ika a Maui czyli Ryba Maui-ego. Ci, którzy byli w kinie na kreskówce Moana to wiedzą kto to był Maui. Wyspa Południowa zwana jest po Maorysku Waipounamu czyli miejsce, gdzie w wodach rzek czy jezior (wai) można znaleźć pounamu czyli nefryt, ceniony przez Maorysów kamień z którego robią charakterystyczne ozdoby. Pewnie kupicie sobie na pamiątkę jakiś naszyjniczek. 

Inna znacząca i zamieszkała wyspa to Stewart Island (Rakiura) jeszcze ciut na południe od Południwej Wyspy. Mieszka tam kilkaset osób i dużo ptaków, fok, lwów morskich i pingwinów. Mając trochę czasu warto się tam wybrać na kilka dni.

Kolejna zamieszkała grupka wysp to Chatham Islands. 900km na wschód od Christchurch, wychłostane wiatrem miejsce, również zamieszkałe przez kilkaset osób, wiele z nich będących potomkami Moriori - jednych z oryginalnych ludów, którzy zasiedlali Nową Zelandię prawie tysiąc lat temu. Donoszę z dumą, żę jesteśmy jednymi z niewielu mieszkańców Nowej Zelandii, którzy odwiedzili Chatham Islands.

Poza tym jest jeszcze kilka zamieszkałych wysp w okolicach Auckland i w Bay of Islands, które są piękne i urokliwe, ale zasiedlone przez elity i niekoniecznie warte zwiedzania – no może za wyjątkiem Waiheke Island koło Auckland, gdzie są winnice i mieszkają majętni i Great Barier Island gdzie mieszkają różni uciekinierzy od cywilizacji i ćmiący trawkę podstarzali hipisi.

Zwiedzanie całej Nowej Zelandii wynajętym pojazdem oznacza, że na jakimś etapie będziecie musieli przedostać się co najmniej z Wyspy Północnej na Wyspę Południową.

Tutaj macie dwie opcje. Przeprawa promowa przez Cook Strait (Cieśninę Cooka) lub zmiana pojazdu, przelot samolotem i odebranie innego pojazdu po drugiej stronie.

Promy w cieśninie Cooka (między Wellington i Picton) kursują kilka razy dziennie i pasażerowie bez pojazdów prawie zawsze mogą się na każdy rejs załapać, bo miejsca jest sporo. Natomiast jeśli chcecie przewieźć campera czy samochód to trzeba jednak rezerwować wcześnie, bo promy są mocno obłożone.

Przy dobrej pogodzie rejs z Wellington to Picton trwa ok 4.5 godziny. Cieśnina Cooka to bardzo wietrzne miejsce i często trochę huśta. Jak macie problem z chorobą morską to warto wziąć sobie coś zawszasu, żeby bardzo nie cierpieć. 

A gdybyście byli ambitni i mieli czas aby wpaść na Stewart Island, to pojazd możecie zostawić na parkingu przy promie w miejscowości Bluff i wsiąść na szybki catamaran, który dowiezie Was na Stewart Island w niecałą godzine. Też huśta, czasem nawet mocniej niż w Cook Strait ale krócej. 

Na wszystkie wyspy w okolicach Auckland pływają regularnie promy pasażerskie i dostać się tam jest stosunkowo łatwo. Na najbardziej cywilizowanej Waiheke Island jest lokalny obwoźny autobus typu hop-on hop-off, którym można sobie wyspę zwiedzić a i napić się lokalnego winka nie musząc samemu prowadzić. 

Standardowe atrakcje Północnej Wyspy - czyli tam, gdzie wszyscy jeżdżą

Wiecie już mniej więcej jak sobie radzić z podstawową logistyką to teraz czas zastanowić się nad marszrutą waszej wyprawy po Aotearoa.

Wspominałem już wcześniej, że skoro już zdecydowaliście się wydać sporo kasy, aby się tutaj dostać to warto iść za ciosem i przylecieć tu na jak najdłużej. W końcu na drugi koniec świata nie lata się zbyt często a być może będzie to Wasza jedyna wizyta na Antypodach.

Spotkałem się również z takim myśleniem: „skoro już lecimy tak daleko to wpadniemy jeszcze do Australii i na któreś z wysp Pacyfiku – może Fiji a może Tonga”. To jest bardzo rozsądny pomysł oczywiście jeśli macie kilka miesięcy urlopu, dużo energii i jeszcze więcej gotówki.

Australia to kontynent wielkości USA i wpadanie tam na kilka dni jest oczywiście możliwe, ale zbyt wiele z Australii w ten sposób nie zobaczcie – a jest tam co oglądać.

Natomiast Pacyfik to ocean, który w zasadzie zajmuje prawie połowę powierzchni naszej planety i odległości między wyspami są olbrzymie. Lot z Nowej Zelandii na najbliższe nam Fiji zabiera 3.5 godziny. Wszystko jest możliwe, ale trzeba zdawać sobie sprawę, że nasz region to nie Karaiby czy Morze Śródziemne.

Wróćmy więc do możliwych wersji marszruty po Nowej Zelandii. O Pacyfiku i Australii będę pisał w przyszłości.

Zacznijmy więc od mapy największych turystycznych atrakcji, czyli miejsc, dokąd wożona jest większość turystów. Są to miejsca faktycznie warte zobaczenia, ale jak się domyślacie są one również najbardziej zatłoczone i skomercjalizowane.

Na pierwszy ogień Wyspa Północna. Zaczynamy od północnego czubka i jedziemy w dół.

Cape Reinga, 90 Miles Beach i wielkie wydmy.

Cape Reinga to widowiskowy przylądek, gdzie spotykają się prądy i fale morskie z Morza Tasmana i Pacyfiku. Każdy musi sobie zrobić tutaj selfie przed małą latarnią morską i słupkiem z odległościami do wielu znanych miejsc na świecie.

Pomijając tłum Instagramowiczów miejsce jest naprawdę urokliwe, z przepięknym skalisto-piaszczystym wybrzeżem. Najlepiej jest trafić tam o świcie albo o zachodzie słońca, bo wtedy mniej tam ludzi i widoki przecudne. Problem tylko taki, że to jakieś 90 km od najbliższej miejscowości więc albo trzeba wyjechać po ciemku albo wracać po ciemku. Większość ludzi i wycieczek pojawia się tam zatem w ciągu dnia i wtedy najlepiej zejść trochę na bok wzdłuż pieszych szlaków które prowadzą wzdłuż wybrzeża.

Wycieczkowicze grupowi docierają tu zwykle autobusami lub mikrobusami asfaltową drogą, ale można tu również dotrzeć wzdłuż 90 Miles Beach choć wymaga to samochodu terenowego i czasowo ograniczone jest pływami morskimi. Taką wyprawę da się zamówić, jeśli pojazd jaki wypożyczycie to zwykły samochód.

Na północnym końcu 90 Miles Beach są wielkie wydmy jak na Saharze. To też obowiązkowy przystanek turystyczny. Na miejscu można wypożyczyć mała deskę surfingową a na niej pozjeżdżać sobie jak na sankach ze stromych wydm.

Bay of Islands

To jest prawdziwa mekka żeglarska i wodniacka. Spory akwen usiany wieloma wyspami z setkami urokliwych zatoczek i plaż. 

To tutaj zrodziła się formalnie Nowa Zelandia. W Waitangi jest muzeum w miejscu, gdzie podpisano układ z Maorysami, którzy zgodzili się być poddanymi korony brytyjskiej. Paihia to centrum turystyczno/rozrywkowe. Koniecznie trzeba wsiąść na niewielki prom pasażerski i popłynąć na drugą stronę zatoki do Russell. Tutaj przez kilkanaście lat funkcjonowała pierwsza stolica Nowej Zelandii. To bardzo sympatyczne miejsce warte wypicia kawy czy zjedzenia lunchu w nadbrzeżnych kafejkach wśród starej, wiktoriańskiej zabudowy. 

Deptak w Russell

A w Opua jest jedna z najważniejszych żeglarskich marin, gdzie zawija większość jachtów żeglujących dookoła świata, aby przeczekać okres cyklonów na Południowym Pacyfiku czyli naszego lata.

Auckland

Najprawdopodobniej właśnie stąd będziecie rozpoczynać swą wyprawę, bo większość międzynarodowych lotów przybywa właśnie tutaj lub do Christchurch na Południowej Wyspie.

Auckland to miasto tysięcy żagli. Zatoka Hauraki, olbrzymie mariny i okoliczne wyspy robią wrażenie. Miasto, jak wiele miast nowego świata, nie powala, ale jeśli zdecydujecie się na spędzenie czasu w Auckland to z pewnością warto wybrać się do centrum, przejść się wzdłuż Queen Street między Aoetea Square a wybrzeżam, zaliczyć knajpki w okolicach Viaduct Basin, pójść przez zwodzony most na spacer w kierunku głównej mariny.  Jeśli chcecie spędzić tu więcej czasu to godne polecenia jest Auckland War Memorial Muzeum, które ma bardzo ciekawe ekspozycje i położone jest w pięknym parku. Stąd już tylko parę kroków do Parnell Rd gdzie w wiktoriańskich domkach znajdziecie mnóstwo klimatycznych knajpek dobrych i na lunch i na wieczorny dinner. Jeśli zasiedzicie się w Auckland jeszcze bardziej to przy Queen Street znajdziecie przystań regionalnych promów, które szybko i nie tak drogo zawiozą Was na drugą stronę do Devon Port który też warto zaliczyć a jeszcze lepiej wybrać się na kilkugodzinną wyprawę na Waiheke Island, gdzie też jest ciekawie i znajdziecie tam pierwsze winnice i probiernie win.

O Auckland można by bardzo długo, bo to miasto, gdzie mieszka w tej chwili jedna trzecia ludności całej Nowej Zelandii i prawie w każdej z rozrzuconych szeroko dzielnic są jakieś atrakcje, plaże czy inne uciechy, ale moim zdaniem nie po to leci się taki kawał drogi, żeby marnować czas na Auckland.

Półwysep Coromandel

Tak jak wiele zorganizowanych wycieczek omija wszystko na północ od Auckland tak też wiele z nich omija ten piękny zakątek, ale jednak niektóre bardziej ambitne jakoś tam docierają.

Coromandel to nie bez powodu ulubione miejsce weekendowe mieszkańców Auckland. Bardzo urozmaicona linia brzegowa z licznymi wyśmienitymi plażami poprzedzielanymi skalistymi odcinkami, w centrum półwyspu morze zieleni, wodospady, rezerwaty przyrody. Wszystko godne polecenia, szczególnie jeśli nastawiacie się na bardziej kampingowe spędzanie czasu, byczenie się na plażach czy wyprawy wędkarskie lub nurkowe. Żelazne punkty programu które powinno się zaliczyć to Cathedral Cove w Hahei Beach i Hot Water Beach gdzie w pobliskim sklepiku można wynająć łopatkę i podczas odpływu wykopać sobie na granicy fal grajdołek, który podchodzi cieplutką wodą i ma się Jacuzzi za darmo aż przyjdzie przypływ i wszystko zabierze.

Hot Water Beach

Hobbiton

Ciągle popularne szczególnie wśród fanów filmowej trylogii Tolkiena miejsce, które było oryginalnym planem filmowym wioski Hobbitów. Jest w nim pewna magia, bo utrzymywane jest ciągle w bardzo dobrym stanie a niedawno nawet wydano sporo pieniędzy i zbudowano pełną wersję mieszkania Bilbo Bagginsa. Do tej pory okrągłe drzwi w stokach wzgórza prowadziły do nikąd, bo wszystkie sceny z wnętrz oryginalnie filmowane były w studio filmowym. Kiedy byliśmy w Hobbitonie pierwszy raz to po powrocie do domu natychmiast obejrzeliśmy raz jeszcze film i śmialiśmy się, że teraz już możemy spokojnie żyć w Shire.

Waitomo Caves

Jaskinie w Waitomo to jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Nowej Zelandii i żelazny punkt programu większości wycieczek zorganizowanych. Jaskinie znane są przede wszystkim z niezwykłych świetlików, które oświetlają wnętrza jaskiń. Poza tym oferują niezapomniane wrażenia dzięki spektakularnym formacjom skalnym i podziemnym rzekom po których turyści spławiani są łódkami. Warte obejrzenia głównie ze względu na świetliki.

Rotorua

Dwie największe atrakcje tego miasteczka to zjawiska geotermalne i kultura maoryska a wszystko w scenerii pięknych jezior i wspaniałych lasów. To również żelazny punkt programu turystów zorganizowanych, ale z pewnością wart polecenia także turystom indywidualnym. Tu naprawdę warto zatrzymać się nawet na kilka dni, bo pełno tu atrakcji dla wszystkich. Od spokojnego kontemplowania uroków jezior, strumieni i lasów, odwiedziny w wiosce zasypanej jak Pompeje przez wulkan Tarawera, wspaniałe szlaki dla rowerów górskich, pokazy rolnicze, spacery wokół gejzerów i bulgocących błot termalnych, wreszcie zapoznawanie się z kulturą i zwyczajami Maorysów włącznie z degustacją hangi, czyli jedzonka przygotowanego w ich piecu ziemnym. Trochę za dużo tam komercji jak na mój gust, ale mimo wszystko warte zaliczenia.

Taupo

To miejscowość nad olbrzymim jeziorem o tej samej nazwie. Tutaj bierze początek największa rzeka Nowej Zelandii zwana Waikato, która wpływa do morza w okolicach Auckland. Cały szereg skalistych przełomów Waikato wykorzystano do stworzenia całej serii hydro-elektrowni, ale pierwszy przełom tuż poniżej Taupo zwany Huka Falls warto obejrzeć. Jest tu sporo innych atrakcji, ale to temat na później. Będąc na głównym deptaku ciągnącym się wzdłuż wybrzeża jeziora przy dobrej pogodzie widać wyraźnie sylwetki wspaniałych wulkanów wyrastających na południe od jeziora Taupo.

Tongariro National Park

Jedno z najbardziej spektakularnych miejsc Północnej Wyspy. Trzy czynne wulkany robią wrażenie. Najwyższy z nich to Mt Ruapehu przez większość roku jest ośnieżony i są tam jedyne w miarę przyzwoite tereny narciarskie. To tutaj filmowano sceny z Mordoru do Władcy Pierścieni (trochę to potem komputerowo podkręcono, ale jednak). Można podziwiać z samochodu, ale polecam przejście się wieloma szlakami, z których najbardziej oblegany jest Tongariro Alpine Crossing, wejście na który trzeba w sezonie bukować. Dlaczego nazwano go Alpine tego nie wiem. To taki kiwiski kompleks Europy chyba bo ani z Alpami, ani z alpinizmem nie ma nic wspólnego. Powinien się nazywać Tongariro Mordor Crossing.

Mordor

Mt Taranaki

To kolejne miejsce na zachodnim wybrzeżu Północnej Wyspy, które często jest omijane przez wycieczki zorganizowane pędzące przez Nową Zelandię na złamanie karku. Prawie idealny wulkaniczny stożek, przez większość część roku ośnieżony jak Mt Fuji w Japonii. Okoliczne miasteczka mają swój klimat a sama góra ma sporo ciekawych szlaków do połażenia, choć wyżej to już raczej wspinaczka dość ekstremalna. 

Hawkes Bay

Po wschodniej stronie Północnej Wyspy, jest inne miejsce, które bywa pomijane przez główną gawiedź turystyczną – to Hawkes Bay, jedno z najcieplejszych i najbardziej słonecznych miejsc w Nowej Zelandii. Dwa bliźniacze miasta Napier i Hastings są warte zwiedzenia. Napier zostało poważnie zniszczone przez wielkie trzęsienie ziemi w 1931 roku, po czym nastąpiła jego wielka odbudowa, a że wszystko działo się w okresie Art Deco więc większość dzisiejszej zabudowy utrzymana jest w tym stylu. Co roku w lutym odbywa się tu festiwal Art Deco i trzeba przyznać, że robi on wrażenie, bo wszyscy ubierają się stylowo, po ulicach jeżdżą stare samochody, wszędzie słychać charlestona i zabawa jest przednia. Dodać tu należy, że Hawkes Bay jest wielkim zagłębiem winiarskim i sadowniczym i jest co degustować.

Napier

Wellington

Wiadoma rzecz – stolica. Choć jest o wiele mniejszy od Auckland jednak obecność ambasad i centralnych urzędów sprawia, że kulturalnie Wellington raczej bije Auckland na głowę. Jeśli zdecydujecie się na przejechanie samochodem czy kamperem całej Nowej Zelandii to tutaj będziecie wjeżdżać na prom, który zabierze Was do Picton na Południwej Wyspie. Warto spędzić w Wellington przynajmniej jeden dzień i zaliczyć narodowe Muzeum Te Papa, przejść się wzdłuż starych nabrzeży portowych zamienionych na ciekawy ciąg różnych atrakcji i dobrych knajp. Moim subiektywnym zdaniem mimo częstych wiatrów Wellington jest bardzo sympatycznym i atrakcyjnym miejscem.